در نظام برنامه ريزي درسي ايران، به دو دليل اساسي، نمي توان برنامه هاي درسي مبتني بر وب را غيرمتمرکز دانست:
- ترکيب تصميم گيرندگان: سازمان پژوهش و دفتر تأليف کتب درسي، استادان دانشگاه و متخصصان موضوعي، اعضاي اصلي تصميم گيرندگان برنامه هاي درسي الکترونيک هستند. معلمان، مديران مدارس، والدين و دانش آموزان در مقام شاخص هاي تصميم گيري در نظام غيرمتمرکز برنامه درسي، تأثير چنداني در آن برنامه ها ندارند.
- توانايي معلمان: پژوهشي درباره ميزان دسترسي و استفاده از اينترنت، نشان مي دهد که ۹۸ درصد از معلمان در مدرسه به اينترنت دسترسي ندارند و تنها ۳۶ درصد از آنها در خانه به آن دسترسي دارند. سطح دسترسي به اينترنت، يکي از شرايط لازم استفاده از برنامه هاي درسي مبتني بر وب است؛ بنابراين، در چنين وضعيتي نمي توان برنامه هاي درسي مبتني بر وب در ايران را از نوع غيرمتمرکز دانست.
Comparative Education
درباره این سایت