می گفت: «مدتی بود یه پسری، دنبال دخترم می افتاد؛ وقتی از مدرسه بیرون می اومد، دنبالش می افتاد و تا خونه، پا به پاش می اومد. توی مسیر هم که چندتا تیکه می پروند بهش. موضوع رو به مامانش گفته بود؛ مامانش هم گفته بود به بابات نگو؛ اون اعصاب نداره؛ بفهمه، با اون پسره دعوا می کنه و کار دستش می ده؛ بذار من خودم موضوع رو با داییت مطرح می کنم تا با اون پسره حرف بزنه و بهش بگه دیگه مزاحمت نشه و دنبالت نیفته. من بعداً فهمیدم وقتی داییش باهاش صحبت کرده، با پررویی تمام، بهش گفته به اون هیچ ربطی نداره؛ گفته: اون دختره، پدر و مادر داره؛ من می دونم و اونا.
Comparative Education
درباره این سایت